دیابت یک بیماری متابولیک و یک مشکل بزرگ بهداشتی با شیوع رو به افزایش در جهان است. این بیماری به علت عدم  جذب سلولی قند خون، ناشی از کاهش ترشح انسولین یا مقاومت سلولهای بدن در برابر انسولین ایجاد میشود که عوارضی نظیر نفروپاتی، نوروپاتی، رتینوپاتی و نابینایی را موجب می شود.  دیابت با افزایش قند خون در بیمار مشخص می شود و همچنین نارسایی قلبی- عروقی، کلیوی و کاهش فعالیت عصبی از جمله عوارض طولانی مدت این بیماری است. برای افراد مبتلا به دیابت پذیرش تغییر روش زندگی براساس بیماری بسیار مشکل است و از آنجا که این بیماران معمولأ از عوارض کوتاه مدت و بلند مدت بیماری اطلاع دارند و بیماری دیابت یک منبع استرس برای بیماران مبتلا میباشد ایجاد اختلالات خلقی بخصوص افسردگی در این افراد زیاد است.

با توجه به شیوع بالای دیابت در ایران و نیز شیوع بالای خودکشی که خود روند درمان دیابت را مختل میکند و به عوارض آن عـوارض بیمـاری افسـردگی را مـی افزایـد و اینکـه متاسفانه در بسیاری از کشـورها از جملـه کشـور ایـران علائـم افسردگی را جزء عـوارض طبیعـی بیمـاری دیابـت مـی داننـد، تشخیص و درمان سریع افسردگی درکنار بیماری دیابت اهمیت زیادی دارد.  بررسی و مشاوره روانپرستاری در این بیماران و بخصوص آن بیمارانی که بیشتر مستعد افسردگی هستند، مانند زنان و افرادی که سابقه ی افسردگی در خود یا خانواده ی خود داشته اند، برای تشخیص زودرس افسردگی و و تنظیم برنامه های مربوط به پیشگیری و ونیز ارائه ی آموزش های روانشناختی و تشویق به انجام اعمالی که باعث کنترل یا پیشگیری از افسردگی می شود، مانند ورزش های هوازی یا کنترل قندخون در حد طبیعی مهم و سودمند می باشد.